Naszą uwagę przykuwa już tytuł książki mający formę adresu strony internetowej. Wydawać by się mogło, że we współczesnym globalnym świecie, w dobie internetu, portali społecznościowych nie może być mowy o samotności, poczuciu wyobcowania czy niezrozumienia. Nie zawsze jednak tak jest. Przyjrzyjmy się losom przykładowych bohaterów. Każda z postaci mierzy się ze swoją samotnością. Ten stan ich duszy ma rozmaite oblicza i przyczyny. Zosia to nauczycielka języka polskiego w liceum. Od wczesnego dzieciństwa czuła się samotna, gdyż matka więcej czasu i energii poświęcała swojemu niezaradnemu życiowo mężowi. Joanna to przyrodnia, dużo młodsza siostra Zosi, uczennica gimnazjum. Pomimo opieki, jaką otoczyła ją Zosia, Joasia czuje się samotna po śmierci rodziców. Rekompensuje to sobie, pisząc listy do mamy. Wiktor to uczeń liceum, wychowanek Zosi. Mieszka z chorą babcią, o którą troszczy się w miarę swoich możliwości. Od dawna pozbawiony jest opieki matki, która wyjechała do Londynu po lepsze życie. Kaja to klasowa koleżanka Joasi. Czuje się wyobcowana z powodu swojego wyglądu, a konkretnie nadwagi. Chociaż bohaterowie czują się wyalienowani, to jednak książka nie jest pesymistyczna. Bohaterowie każdego dnia podejmują walkę ze swoją samotnością. Są to próby mozolne i nie od razu kończą się sukcesem. Postawa bohaterów jest godna naśladowania, wręcz heroiczna, bo pomimo piętrzących się trudności, nie załamują się, nie rezygnują z siebie. Warto podkreślić, że kiedy Zosia, Wiktor, Joanna, Kaja nie zamykają się w swoim cierpieniu, nie myślą tylko o sobie, ale o ludziach wokół siebie, to wtedy przestają czuć się samotni. Stają się potrzebni innym.

Jak przygotować się do omawiania lektury z języka polskiego?
Lektury z języka polskiego maja różną “wielkość”. Bo obejmują przecież rozmaite gatunki literackie, przykładowo nowele, opowiadania, powieści, komedie czy mówiąc ogólnie wiersze.
Na początku roku szkolnego nauczyciel podaje listę lektur oraz orientacyjny termin ich omawiania. Najczęściej jest to jedna duża lektura na miesiąc. Kiedy mamy już spis, warto sprawdzić, czy książki są dostępne w bibliotece czy to szkolnej, czy miejskiej. Nie zaszkodzi też zapytać w rodzinie, czy ktoś nie posiada danej pozycji. Warto jest korzystać z tekstu na lekcjach, bo to ułatwia jego omawianie. Jeśli zaś książkę wypożyczymy z biblioteki, to po upływie dość krótkiego czasu, musimy ją oddać. I często zdarza się, że akurat podczas opracowywania lektury na lekcji, nie możemy posiłkować się książką.
Przed przystąpieniem do czytania sprawdźmy, ile stron liczy lektura. Jest to istotne z tego powodu, że warto jest wyznaczyć liczbę stron do codziennego czytania, aby bez pośpiechu zdążyć. Książkę najlepiej czytać, kiedy już odrobimy zadania. 30-45 minut dziennie powinno wystarczyć. Gdyby się nie udało przeczytać wyznaczonej partii lektury, to można to nadrobić w weekend. I chociaż niektórzy uczniowie na samo słowo ‘lektura’ już się zniechęcają, to trzeba przełamać awersję.
Czytając, warto sporządzać notatki, w których uwzględnić powinniśmy czas wydarzeń, opisy miejsc, sytuacji, przeżyć, charakterystykę bohaterów, problematykę, przesłanie utworu. Uwagę należy zwrócić także na styl, w jakim został napisany tekst. Postać notatki może być różnorodna, przykładowo tabela, plan, wykres, schemat. Należy wybrać taką formę, która będzie dla nas najkorzystniejsza. Jeśli to ułatwi nam zapamiętywanie, używajmy kolorowych pisaków do podkreślenia informacji zawartych w notatce.
Jeśli książka nie jest naszą własnością, to nie umieszczamy w niej naszych przemyśleń, nie zaginamy kartek, ale używamy zakładek.

Kindersztuba w sensie potocznym oznacza wyniesioną z domu umiejętność kulturalnego zachowania się. Jest ona konieczna w każdym momencie życia i dotyczy różnorodnych relacji, przykładowo rodzinnych, koleżeńskich czy szkolnych.
Na czym zatem polega kindersztuba szkolna?
Kłaniamy sie wszystkim nauczycielom oraz innym pracownikom szkolnym. Wstajemy, kiedy nauczyciel do nas się zwraca, chyba że sam wprowadził inny zwyczaj. Podczas lekcji nieelegancko jest jeść, żuć gumę, spać na ławce, dogadywać kolegom czy ich rozśmieszać. Nie jest elegancko polemizować z nauczycielem, nawet jeśli mamy rację. Zamiast ostro dyskutować na forum klasy, warto o intrygującym nas problemie porozmawiać z nauczycielem przykładowo podczas jego dyżuru.
Ważny jest też strój szkolny, który nie może być wyzywający, ale czysty, elegancki. I jeszcze jedna uwaga – strój nie powinien podkreślać różnic majątkowych.
………………………………………………………………………………………………………………………………..
Jerzy Waldorff żył w latach 1910-1999. Był to polski pisarz, publicysta, krytyk muzyczny, a także działacz społeczny. Jedną z form tej działalności było powołanie do życia w 1974 roku Społecznego Komitetu Opieki na rzecz Ochrony Starych Powązek. Z inicjatywy Komitetu corocznie odbywa się kwesta, czyli zbieranie datków pieniężnych, na ratowanie zabytkowych nagrobków. W zbiórce biorą udział znani aktorzy, dziennikarze, politycy.
……………………………………………………………………………………………………………………………………
W nawie głównej katedry wawelskiej usytuowany jest nagrobek króla Władysława Jagiełły. Wykonano go z czerwonego marmuru. Ma kształt tumby przykrytej baldachimem z piaskowca wspartym na kolumnach. Na płycie przedstawiono leżącą postać króla z insygniami władzy królewskiej. Znajdujące się nad głową władcy dwa lwy symbolizują jego potęgę, a smok pod jego stopami oznacza pokonane przez niego zło.
………………………………………………………………………………………………………………………………….
Dzień Wszystkich Świętych obchodzony jest 1listopada. Początki tego święta sięgają średniowiecza. W dawnych czasach wierzono, że właśnie wtedy do swoich domów przychodzą dusze zmarłych. Aby to uczcić przygotowywano jedzenie, które zostawiano na stole, a następnie otwierano drzwi i okna. Zanoszono też pokarm na cmentarz i ustawiano na grobach. Obecnie obchody tego święta zmieniły się, ale nadal ma ono wymowę bardzo uroczystą i poważną. Porządkuje się groby swoich bliskich zmarłych. Przystraja się je chryzantemami, wieńcami uplecionymi ze świerkowych gałązek ozdobionych kwiatami, zapala znicze i świeczki. Światełka kładzie się też na grobach zapomnianych. W kościele odprawiane są nabożeństwa, w tym tak zwane wypominki. Podczas modlitwy ksiądz wywołuje imiona i nazwiska zmarłych. W Polsce to święto ma także charakter narodowy. W mediach pojawiają się wspomnienia o zasłużonych dla polskiej kultury i polityki ludziach. Na cmentarzach odbywają się kwesty, które są przeznaczane na odnowę zabytkowych nagrobków.
…………………………………………………………………………………………………………………………………….
Słowa “rozebrać się do rosołu” oznaczają rozebranie się do bardzo skąpego stroju. Wywodzą się one z anegdoty o pewnym człowieku, któremu podczas biesiady podano czystą polewkę, a nie, jak innym, gęsty krupnik. Wówczas ów żartowniś zaczął się rozbierać, a na zapytania zdumionych biesiadników odpowiedział, że będzie musiał zanurzyć się w zupie, aby wyłowić ziarna kaszy.
……………………………………………………………………………………………………………………………………
Humor

Kochanowski pojechał do wsi i zapłakał na swym grobie.
Pan Szekspir opisał Hamleta i Ofermę.
Styl Paska był prosty, ale za to pełen zawikłań.
(źródło: “Pegaz na biegunach)