Głównym bohaterem jest Filip Kojtys, uczeń liceum. Razem z trzema kolegami: Jackiem Święciakiem, Bartłomiejem Kozłowskim i Piotrem Sztorcem postanowili podreperować swój budżet i podjęli pracę, rozdając ulotki. Nie za bardzo interesowało ich, jakie produkty reklamują, bo ich priorytetem były pieniądze, które chcieli przeznaczyć na realizację swoich marzeń. Chociaż wyjątkiem był Jacek, czyli Święty, który powodowany wyrzutami sumienia i chcąc uczciwie reklamować dany produkt, zawsze starał się znaleźć na jego temat wiarygodne informacje, co nierzadko budziło politowanie pozostałej trójki kolegów. Po jakimś czasie Filip rozpoczął pracę w buzz marketingu. Jako osoba kreatywna miał nadzieję, że na szeptaniu w sieci nieźle zarobi. Praca nie była zbytnio uciążliwa, a przede wszystkim wygodna, bo nie musiał wstawać wcześnie i niezależnie od pogody rozdawać przechodniom ulotki, którzy, co tu dużo mówić, nie zawsze reagowali przyjaźnie. Ponadto w życiu chłopaka pojawiła się niezwykła i tajemnicza dziewczyna Anka o płomiennych włosach. I Filip zadurzył się w niej. Anka potrafiła omotać chłopaka, który wbrew swoim zasadom zgodził się jej pomóc w niezbyt etycznym przedsięwzięciu. Filipowi, dzięki Świętemu, udaje się przejrzeć na oczy, chociaż ma żal do przyjaciela za sposób, w jaki ten załatwił sprawę.
Po przeczytaniu książki można powiedzieć, że nie zawsze wszystko jest takie, na jakie wygląda. Autor zwraca uwagę na kilka ważnych spraw, ale nie robi tego w sposób nachalny. Z jednej strony pokazuje udogodnienia, jakie dają nowoczesne technologie, z drugiej zaś zwraca uwagę na zagrożenia płynące z wirtualnego świata. Ale nie po to, żeby straszyć, ale uświadomić młodym ludziom, czym może stać się bezrefleksyjne korzystanie z takich dobrodziejstw techniki. W powieści została podkreślona także wartość prawdziwej przyjaźni zawartej w realnym świecie.

Moją rozmówczynią jest pani Ewa.
Polski online: Proszę opowiedzieć kilka słów o sobie.
Pani Ewa: Ukończyłam studia z historii na uniwersytecie. Zostałam nauczycielką tego przedmiotu w szkole podstawowej. Na początku mojej drogi zawodowej myślałam, że to tylko na chwilę, a zostałam na dłużej. Oprócz prowadzenia lekcji opiekuję się Kołem Podróżników. To zadanie ułatwia mi ukończony kurs pilota wycieczek krajowych. Mam też w planie rozszerzenie swoich uprawnień o prowadzenie wycieczek zagranicznych.
Polski online: Jaka jest zatem pani największa pasja?
Pani Ewa: Oczywiście podróże. Te wielkie i te małe. Mam też to szczęście, że poniekąd mogę łączyć swoje hobby z pracą zawodową. Muszę jednak podkreślić, że wycieczka szkolna, kiedy jestem opiekunem grupy, różni się od tej prywatnej. W tym drugim przypadku mam mniej stresów.
Polski online: Jakie były początki tego zainteresowania?
Pani Ewa: W dzieciństwie. W wakacje przed rozpoczęciem mojej nauki w pierwszej klasie szkoły podstawowej pojechaliśmy całą rodziną na wypoczynek. Nie było to miejsce stacjonarne, ale podróż po Krainie Wielkich Jezior. Była zachwycona i oczarowana tym, co zobaczyłam, beztroską i spokojną atmosferą. Takim szczęściem.
Polski online: W jaki sposób rozwija pani swoją pasję?
Pani Ewa: W czasie roku szkolnego organizuję dla swoich uczniów wycieczki po okolicy i trochę dalej. Mają one najczęściej charakter tematyczny, nie tylko związany z historią, ale także i z przyrodą.
Prywatnie zaś wyruszam w podróż w wakacje. Są to najczęściej 2-3 tygodnie. Wędruje po Polsce i/lub Europie. Chociaż marzy mi się podróż do Azji. W Polsce wybieram jakiś konkretny temat, np. śladem barokowych pałaców i rezydencji czy angielskie ogrody. W Europie póki co podróżuje po największych miastach danego kraju. Chcę poznać klimat i atmosferę poszczególnych miejsc. Lokalną kuchnię, chcę poobserwować ludzi w ich codziennym życiu, porozmawiać z nimi (w grę wchodzi nie tylko język angielski, ale też i ten na migi). Uwielbiam odwiedzać targi owocowo -warzywno-kwiatowe. Te kolory, zapachy i smaki. Staram się omijać popularne i co tu dużo mówić zatłoczone trasy turystyczne.
Polski online: W jaki sposób hobby, które pani uprawia, wpływa na pani życie?
Pani Ewa: Na pewno je uatrakcyjnia. Dodaje mi energii. Wzbogaca moją wiedzę. Planowanie wycieczki sprawia, że czytam wiele materiałów, nie tylko tych, które można znaleźć w przewodnikach. Ale korzystam ze źródeł historycznych, a nawet literackich, np. czytam powieści, akcja których rozgrywa się w miejscu, dokąd się wybieram. Cieszę się przed kolejną podróżą. To mnie ekscytuje.
Polski online: Napotyka pani na jakieś przeszkody w pielęgnowaniu tego hobby?
Pani Ewa: Głównie finansowe. Skrupulatnie liczę budżet, jaki mam przeznaczyć na podróż. Czasami zdarza się, że na przeszkodzie udanej wyprawy stają względy zdrowotne, nie jakieś poważne, ale zwykłe przeziębienie potrafi człowiekowi dać w kość w czasie wycieczki.
Polski online: Dziękuję za rozmowę i życzę udanych podróży.

Od czasu do czasu twoi rodzice zapraszają do domu gości. Przeważnie są to osoby też ci dobrze znane. Im jesteś starszy, tym mniejszą możesz mieć ochotę na wspólne biesiadowanie przy stole. Ale zasady kindersztuby wymagają podjęcia od ciebie obowiązków “dziecka domu”. Jakie są to obowiązki? Pomaga przy okryciach gości. Zbiera brudne naczynia, uprząta stół między daniami. Siedząc przy stole, nie rzuca się na jedzenie, tylko czujnie zerka, jaką potrawę i komu podsunąć. Nie popisuje się swoim ekstra wyglądem, ale pozostaje w półcieniu. Nie zachowuje się lekceważąco wobec gości i nie podkreśla ostentacyjnie swojego niezadowolenia, że musi spędzać czas z nimi. Nie kłóci się z rodzicami, ani też nie usiłuje przedyskutować drażliwych tematów. Nie demonstruje swojej niezależności. Na pytania gości nie odburkuje ani też nie wygłasza przemówień. Stara się, aby atmosfera była miła.
…………………………………………………………………………………………………………………………………….
Sarah Bernhardt (ok. 1844-1923) była jedną z najsłynniejszych aktorek teatralnych dziewiętnastego wieku. Sarah jeździła na turnee po całym świecie. Słynęła z ekspresyjnej gry i ekstrawaganckiego stylu życia. Jej publiczność nie podejrzewała, że przed występami miała ogromną tremę. Grała setki głównych ról, również męskich, na przykład Hamleta. Pracowała do samej śmierci. Wyszła na scenę nawet po amputacji nogi, używając drewnianej protezy.
…………………………………………………………………………………………………………………………………….
W przyziemiach Zamku Królewskiego w Warszawie znajduje się Dawna Izba Poselska. Jest to obszerne pomieszczenie, sklepienie którego wspiera się na trzech słupach. Sklepienie ozdobione jest malowidłami herbów 32 ziem i województw dawnej Rzeczpospolitej. Ciemne ławy dębowe przeznaczone były dla posłów. Pośrodku sali stoi krzesło dla marszałka Izby Poselskiej oraz stół dla deputacji (deputacja – posłowie wybrani do spisywania uchwał podjętych w czasie obrad sejmu). W tej izbie zbierali się posłowie sejmowi od XVI wieku aż do czasów panowania Jana III.
…………………………………………………………………………………………………………………………………….
Chleb był głównym pożywieniem ubogich Egipcjan. Rozcierali oni pszenicę i jęczmień na mąkę, którą mieszali z wodą i wyrabiali ciasto, dodając np. czosnek lub miód. Bochenki piekli w glinianych formach.
…………………………………………………………………………………………………………………………………….
“Szewcze trzymaj się kopyta” – Appeles poprawiwszy but na swoim obrazie pod wpływem fachowych zarzutów szewca, gdy ten zaczął krytykować udo namalowanej postaci.
…………………………………………………………………………………………………………………………………….
Humor

Krowa jest to zwierzę roślinobójcze.
Kochanowski ma na sobie czarny kożuszek i brodę.
Hrabia podziwiał zamek wprawionym okiem.
(źródło: “Pegaz na biegunach”)