W tym miesiącu chciałabym zaproponować do przeczytania książkę nieco lżejszą jeśli chodzi o problematykę. Po tę pozycję mogą sięgnąć zarówno czytelnicy młodzi czy bardzo młodzi jak i nieco starsi. Ci pierwsi znajdą być może odpowiedzi na ważne dla nich życiowe pytania. Ci drudzy pewnie z łezką w oku przypomną sobie własne sytuacje, które były podobne do tych, w jakich znalazł się bohater.
Jędrek ma 10 lat i uważa się za chłopaka przystojnego i niebywale inteligentnego, w przeciwieństwie do starszej o 4 lata siostry Anki, którą nazywa Wyjcem. Mama rodzeństwa jest inspektorem i łapie najgroźniejszych bandziorów w mieście. Tata zaś prowadzi warsztat samochodowy. Pasją Jędrka są komiksy, które z wielkim zapałem rysuje, bazując na bezpośredniej obserwacji zachowań siostry. Jest tylko jeden problem, ale dość istotny, ponieważ w swoich komiksach w ośmieszający sposób przedstawia Ankę, a to nie podoba się ani jej, ani rodzicom. I jest przyczyną domowych kłótni.
W szkole Jędrek ma dwóch kumpli: Witka i Grubego oraz kumpelę Karolę. Bohater jest chłopakiem bardzo pomysłowym i swoje nietuzinkowe koncepcje wprowadza w czyn, a to nie zawsze podoba się nauczycielom i dyrektorowi.
Niespodziewany przyjazd uczniów z Włoch tuż przed zabawą karnawałową elektryzuje całą szkołę. Wśród gości są piękna Sofia i prawdziwy pożeracz serc Paolo. Amor nie zamierza próżnować – jego strzały będą siać spustoszenie w otoczeniu Jędrka.
Czy Jędrkowi uda się poskromić Paola w jego miłosnych zapędach? Czy pomoże Witkowi umówić się z Sofią na bal? I dlaczego Karola nie jest zadowolona z zażyłości Sofii i Jędrka?
Bez wątpienia ogromną atrakcją książki są rysunki, które wzbogacają treść i stanowią graficzny komentarz do wydarzeń.
“Hej, Jędrek!” to seria dla czytelników szukających wciągającej akcji, nieszablonowych bohaterów i szalonego humoru.

Egzamin ósmoklasisty z języka polskiego niebawem. Warto ten czas poświęcić na przećwiczenie zdobytych umiejętności. Chciałabym polecić repetytorium z języka polskiego “Tak, zdam! Egzamin ósmoklasisty” wydawnictwa Operon. Książka składa się z ośmiu rozdziałów.

• Pierwsze dwa zawierają zagadnienia dotyczące tworzenia pisemnych wypowiedzi dłuższych, takich jak: charakterystyka, rozprawka, opowiadanie twórcze, opis przeżyć wewnętrznych, przemówienie, recenzja, artykuł, wywiad, list, sprawozdanie oraz pisemnych wypowiedzi krótszych, takich jak: ogłoszenie, zaproszenie, dedykacja. Te rozdziały mają podobny schemat. Najpierw mamy definicję danej formy wypowiedzi, następnie wymienione są elementy, z jakich składa się dana wypowiedź, możemy też skorzystać z banku sformułowań, czyli przydatnego słownictwa, którego możemy użyć tworząc daną wypowiedź. Następnie zamieszczona jest przykładowa wypowiedź wraz z zadaniami do tego tekstu. Można też wybrać sobie jeden z trzech tematów i samodzielnie napisać zadanie.
• W rozdziale trzecim zamieszczone są testy odnoszące się do różnych rodzajów tekstów, zarówno lirycznych, epickich, dramatycznych, jak i publicystycznych, naukowych i popularnonaukowych. Zamieszczone są także ćwiczenia dotyczące interpretacji materiałów ikonograficznych.
• W rozdziale czwartym zawarte są informacje i ćwiczenia dotyczące zagadnień z fonetyki, słowotwórstwa, odmiennych i nieodmiennych części mowy, składni, mowy zależnej i niezależnej, zróżnicowania słownictwa, stylów funkcjonalnych (publicystycznego, potocznego, artystycznego, urzędowego, naukowego).
• Rozdział piąty poświęcony jest charakterystycznym cechom wypowiedzi retorycznej. Są tutaj ćwiczenia w tworzeniu tezy, w odwoływaniu się do argumentów i przykładów, w formułowaniu wniosków.
• W rozdziale szóstym “Lektury obowiązkowe” znajdują się urozmaicone testy poświęcone właśnie obowiązkowym utworom literackim. Te zadania sprawdzają nie tylko umiejętność pracy z tekstem, ale też znajomość całego utworu.
• W dwóch ostatnich rozdziałach umieszczono przykładowe arkusze egzaminacyjne.

Publikacja na pewno jest pomocna w przygotowaniu się do egzaminu z języka polskiego. Rozwiązując testy i arkusze oswoimy się z ich formą, zaś wiadomości teoretyczne są przekazane w zwięzłej i przystępnej formie,

Kościół to nie tylko miejsce, gdzie sprawowana jest Msza czy inne nabożeństwa. Zdarza się, że wchodzimy do kościoła jako turyści czy melomani. Choć cel naszej wizyty jest świecki, to nadal jest to miejsce kultu religijnego i powinniśmy umieć stosownie się zachować. Chłopcy, wchodząc do kościoła powinni zdjąć nakrycia głowy. Zdejmowania nakryć głowy nie wymaga się od dziewcząt. Powstrzymujemy się od zwiedzania kościoła podczas nabożeństw. Nie komentujemy głośno tego, co widzimy, zwłaszcza w prześmiewczym tonie. Nie rozmawiamy głośno. Oprócz nas są tam ludzie, którzy szukają w tym miejscu skupienia. Nie jemy i nie pijemy podczas zwiedzania. Okazujemy szacunek przedstawicielom religii, do której należy świątynia, m.in. przez dostosowanie się do wymogów dotyczących stroju. Zostawiamy datek po zwiedzaniu. Nie ma jednak takiej potrzeby, jeśli wcześniej opłaciliśmy bilet wstępu. Jeśli udajemy się do świątyni na koncert, zachowujemy się w niej jak w filharmonii.
……………………………………………………………………………………………………………………………………
Eva Peron żyła w latach 1919-1952. Była żoną prezydenta Argentyny, Juana. Zanim została żoną Juana, Eva była bardzo znaną w Argentynie piosenkarką i aktorką. Umiała wspaniale przemawiać, zdobyła zaufanie ludzi. Zakładała szpitale, szkoły, parki i baseny, i próbowała poprawić warunki pracy robotników.
……………………………………………………………………………………………………………………………………
Zegar z koziołkami znajduje się w Poznaniu, a konkretnie na wieży ratuszowej. W 1551 roku na ratuszu pojawił się nowy zegar. Miał tarczę i jedną pół tarczę oraz ruchome figurki koziołków (zwane wtedy błazeńskim urządzeniem). W 1675 roku piorun zniszczył mechanizm. Koziołki powróciły dopiero w 1913 roku wraz z zegarem Carla Weissa. Podczas drugiej wojny światowej zostały uszkodzone. W 1991 roku cały zegar uległ poważnej awarii. Po jego rekonstrukcji koziołki ukazały się znowu w czerwcu 1993 roku. Codziennie o godzinie 12.00 koziołki wyłaniają się na małej platformie, na środkowej wieżyczce i trykają się rogami dwanaście razy.
…………………………………………………………………………………………………………………………………….
Rękawka był to krakowski zwyczaj, odbywający się we Wtorek Wielkanocny. W tym dniu krakowianie udawali się na kopiec Kraka, legendarnego założyciela miasta. Jak głoszą podania, aby usypać ów kopiec noszono ziemię w rękach i w rękawach. Krakowianie zrzucali z góry jabłka, jajka i resztki święconego. Czekali na nie i chwytali je biedacy, a zwłaszcza żacy, czyli studenci. Obecnie zwyczaj ten jest kultywowany w nieco odmiennej formie.
…………………………………………………………………………………………………………………………………….
Dawne przysłowie ‘Wart czarnej kury’ oznacza tyle, co postradał zmysły. Obłąkanych usiłowano leczyć, przykładając im do głowy świeżo zabitą czarną kurę, aby przeszły w nią siły zła z głowy chorego.
…………………………………………………………………………………………………………………………………
Humor

Tadeusz spostrzegł na twarzy Telimeny zmarszczkę, która ciągnęła się od ucha do ucha.
Piotrek w tym opowiadaniu miał zaniedbaną higienę osobistą.
Judym jest symbolem, który ciągnie się przez cały utwór.
(źródło: “Pegaz na biegunach”)

PODZIEL SIĘ: Tweet